اطراف ما بسیاری کتب ، مقالات و نظریه ها و اندیشه ها هست ؛ این روزا با اینترنت  میشه خیلی راحت به کتابخانه های بزرگ دیجیتالی دسترسی پیدا کرد فقط کافیه  یه واژه را تو گوگل جستجو کرد .

یه سوال جدی مطرحه در میان این فوق اقیانوس مطالب سراغ چی بریم ؟چه مطلبی و چه مکتبی و از چه کسانی  مطالعه کنیم ؟

سراغ فیلسوفان برویم یا روحانیون یا عرفا یا داستان نویسان یا جامعه شناسان یا ......

اگر ندانیم چه می خواهیم بازی می خوریم و مثل بادکنک باد کرده فقط تو مغزمون اطلاعات بی فایده میره که هیچی نداره و با کوچکترین اشاره می ترکه

دوستی داشتم که می خواست در مورد آرای فلان فیلسوف در مورد جوهر بودن جسم مطالعه و تحقیق کند.

واقعا بعضیا خیلی بی دردند...

مولانا می گوید شخصی سرش را دراز کرده بود در جویی تا آب بخورد فردی آمد و یه پس گردنی به او زد این بیچاره با آه و ناله آمد و گفت چرا ظلم می کنی باید بریم دادگاه تا حقت را کف دستت بگذارند طرف مقابل گفت قبل اینکه بریم دادگاه بیا و به یک سوال من جواب بده این صدایی که بلند شد به نظرت از گردن تو بود یا از دست من ؟

اون بیچاره ای که پس گردنی خورده بود و درد داشت گفت تو درد نکشید ه ای اگر آدم دردکشیده ای بودی این حرف را نمی زدی

حکایت افرادی که سراغ موضوعات بی ربط برای مطالعه و تحقیق می روند حکایت این فرد است

ما در جامعه این همه درد داریم در وجود خودمان کلی سوالات بی جواب مانده داریم.

مطالعات ما باید در راستایی باشد که وضع من ،اخلاق من ،باورهای من و اطرافیانم را پس از آن مطالعه و تحقیق بهتر کند و الا افسانه بافی زیاد است.